"Onlar ki ırzlarını korurlar. Ancak hanımlarına ve sahip oldukları cariyelerine karşı münasebetleri müstesnadır. çünkü onlar bu helal olanlarda kınanmazlar. Kim de bu helalden başkasını ararsa, işte onlar haddi aşanlardır." Nur Süresi 33. ayetini delil getiren Şafii, Maliki alimleri ve İmam-ı Nesefi, istimnanın haram olduğuna hükmetmişlerdir.
Eğer caiz olsaydı, Hz. Peygamber (asm) tarafından bir yol gösterilirdi, demektedirler. İmam Ahmed bin Hanbel ve ibni Hazm'a göre
"Meni, vücudun, dışarı atmaya muhtaç olduğu bir şeydir, onu eliyle atan kan aldıran gibidir ve caizdir."
Hanbeli alimleri bu caiz oluş şeklini iki şarta bağlamışlardır:
1- Kişinin zinaya düşme tehlikesi
2- Evlenmeye gücünün ve imkanının bulunmayışı
Hanefi mezhebinin görüşlerini nakleden İbni Abidin, bu hususta bazı alimlerin görüşlerine yer vermektedir. Kişinin şehveti baskın gelir, kalbini meşgul edecek derecede fazla olur, bekar bulunur veya evli olup da bir özürden dolayı hanımına yaklaşamazsa, şehvetini teskin etmek isteyen kimse için Fakih Ebulleys, "Böylesine bir vebal olmayacağını umarım." demektedir. Ama sırf şehvetini celbetmek, kendisini zorla tahrik etmek için yaparsa günahkar olur.
Yine Hanefi alimlerinden Şürünbilali, "Bekar kimse harama gireceğinden korktuğu zaman şehvetini teskin için istimna caizdir. Bu işinden dolayı ne sevap, ne de günah kazanır. Fakat sırf lezzet almak için yaparsa günahkar olur" görüşündedir.
Harama düşme tehlikesiyle karşı karşıya gelen bir kimse, haram olan zinayı işlememek için ehven-i şer olan istimnayı yaparsa ve buradaki niyeti de haramdan kaçınmak, namusunu korumak olursa, caiz gören alimlerin içtihatlarına göre mümkündür. Ama istimnayı alışkanlık haline getirmek makul bir insana yakışmayan çirkin bir iş olur. Zaten fazla (su-i istimalat) kişide zeka ve hafıza kaybına sebep olmaktadır.
Böyle anormal durumlara düşmemek için sık sık imani eserleri mütalaa etmek, aklı ve kalbi devamlı İslami hizmetlerde çalıştırmak, ulvi şeyleri düşünmek, lezzetleri kıran ve acılaştıran ölümü çok sık hatırlamak, harama nazardan sakınmak ve müstehcen yayınlara iltifat etmemek lazımdır.
Kaynak : Sorularla İslamiyet
Eğer caiz olsaydı, Hz. Peygamber (asm) tarafından bir yol gösterilirdi, demektedirler. İmam Ahmed bin Hanbel ve ibni Hazm'a göre
"Meni, vücudun, dışarı atmaya muhtaç olduğu bir şeydir, onu eliyle atan kan aldıran gibidir ve caizdir."
Hanbeli alimleri bu caiz oluş şeklini iki şarta bağlamışlardır:
1- Kişinin zinaya düşme tehlikesi
2- Evlenmeye gücünün ve imkanının bulunmayışı
Hanefi mezhebinin görüşlerini nakleden İbni Abidin, bu hususta bazı alimlerin görüşlerine yer vermektedir. Kişinin şehveti baskın gelir, kalbini meşgul edecek derecede fazla olur, bekar bulunur veya evli olup da bir özürden dolayı hanımına yaklaşamazsa, şehvetini teskin etmek isteyen kimse için Fakih Ebulleys, "Böylesine bir vebal olmayacağını umarım." demektedir. Ama sırf şehvetini celbetmek, kendisini zorla tahrik etmek için yaparsa günahkar olur.
Yine Hanefi alimlerinden Şürünbilali, "Bekar kimse harama gireceğinden korktuğu zaman şehvetini teskin için istimna caizdir. Bu işinden dolayı ne sevap, ne de günah kazanır. Fakat sırf lezzet almak için yaparsa günahkar olur" görüşündedir.
Harama düşme tehlikesiyle karşı karşıya gelen bir kimse, haram olan zinayı işlememek için ehven-i şer olan istimnayı yaparsa ve buradaki niyeti de haramdan kaçınmak, namusunu korumak olursa, caiz gören alimlerin içtihatlarına göre mümkündür. Ama istimnayı alışkanlık haline getirmek makul bir insana yakışmayan çirkin bir iş olur. Zaten fazla (su-i istimalat) kişide zeka ve hafıza kaybına sebep olmaktadır.
Böyle anormal durumlara düşmemek için sık sık imani eserleri mütalaa etmek, aklı ve kalbi devamlı İslami hizmetlerde çalıştırmak, ulvi şeyleri düşünmek, lezzetleri kıran ve acılaştıran ölümü çok sık hatırlamak, harama nazardan sakınmak ve müstehcen yayınlara iltifat etmemek lazımdır.
Kaynak : Sorularla İslamiyet
