Valiler, milletvekilleri, belediye başkanları, dernek-vakıf yöneticileri, muhtarlar, müdürler,
Kısacası seçilenler ve atananalar…
Herkes elinden geldiğince makamının, koltuğunun hakkını vermeye çalışıyor…
Yöneticilik hukuki ve vicdani sorumluluk gerektirir…
Kimi yöneticiler sadece fotoğraf karesinde yerini alıyor, kimisi de gönüllerde…
İnsan neyi, ne zaman ve nasıl göreceği belirsiz…
2003 yılındaManisa’da meydana gelen trafik kazasında Hasan-Nihal Yalçınkaya çiftinin 3 yaşındaki kızları Ecem Su Yalçınkaya hayatını kaybetmişti,
O talihsiz kazada Anne Nihal Yalçınkaya da yürüme engelli kaldı,
Anne yürüme engelli olduğu için Isparta Gülcü Mezarlığındaki kızının kabri başına17 yıldır gidemiyordu…
Merhameti ve adaletiyle gönüllerde taht kuran Isparta Belediye Başkanı Şükrü Başdeğirmen, yürüme engelli anne için 3 yaşındaki kızının mezarına kadar özel yol yaptırdı…
17 yıl sonra kızının mezarı başına giderek dua edebilen annenin duası kabul olmayacakta kimin duası kabul olacak acaba?
Bu duaya vesile olan, sebep olan ve emeği geçen herkesten Allah razı olsun…
Ecem Su Yalçınkaya’nın ruhu şad mekanı cennet olsun…
Sevgili dostlar, yazılarımda sıklıkla kullandığım bir realite var;
Söylenenin değil, ancak yapılanın bir değeri vardır…
Hayatın içinde zorluklar var,
Çok zor yaşamlar var…
Siyaset ve bürokrasinin görevi o zor yaşamları kolaylaştırmaktır…
