Özkan, henüz oyun ile işin ayrımını yapamadığı yaşlarda, üç tekerlekli seyyar arabasıyla hayata tutunmaya çalışan babası Mezeci İsmail Hakkının yanında ücretsiz çalışmaktadır. Bir zamanlar tahıl satılan Pirinç Hanı, o günlerde artık adını taşıyan bir hayat sürmüyordur. Mezeci çırağı Özkan ise çalışırken 1970li yılların Pirinç Hanında esnafın gündelik yaşantısını sessizce hafızasına kaydetmektedir.