Sevgili dostlar,
İki iyi insan,
İki hayırsever insan,
Peş peşe, ardın sıra hakka yürüdüler,
Sonsuz saadete eriştiler…
Dost ve yakınlarına sabrı cemil diliyorum…
Hayatları boyunca,
Eğitim ve sağlık başta olmak üzere birçok alanda yardımda bulundular,
Mazluma umut oldular,
Fakir-fukaraya rızık ve şifa oldular…
Geride birçok “sadakayı cariye” bırakıp gittiler,
Allah mekânlarını cennet eylesin…
Sevgili dostlar,
Âdemoğlu düşündükleriyle değil,
Yaptıklarıyla vardır…
Her ikisi de önemli sivil toplum örgütlerinde gönüllü görev aldılar,
Rol model oldular,
Ve halkın içinde şatafattan uzak sade bir hayat yaşadılar…
Efendim,
Niyeti iyi olanın akıbeti de iyi olurmuş,
Hep iyi niyetle hareket ettiler…
Hasan abiyle en son vefatından yaklaşık 15 gün önce Halıkent Camisinde Cuma namazı çıkışında görüşmüştük,
Nasılsın diye sorduğumda,
“Gördüğün gibi, çok şükür sağlığımız yerinde ve namazımızı kıldık, daha ne olsun” diye cevap vermişti…
Atilla abiyle görüşmeyeli uzun zaman olmuştu…
İranlı Şair Ömer Hayyamın dediği gibi;
Yan yana oturmuştuk hayat sofrasına,
Bizden birkaç kadeh önce sızıp gittiler…
Şimdi her ikisi de “cennet köşküne, sonsuz saadete eriştiler”…
Bizim yapabileceğimiz; “ihlaslı dua”,
Allah mekanlarını cennet eylesin….
