Geçmişten günümüze uzanan tarım geleneğinde, köylülerin bereketli topraklardan en iyi verimi alabilmek için kullandıkları çeşitli tarım aletleri bulunuyor. Bu aletlerden biri de "düven" adı verilen, harmanda ekinlerin saplarından tanelerini ayırmak için kullanılan geleneksel bir araç. Düven, zamanında Isparta'nın köylerinde de genellikle kullanılmış bir tarım aleti.
Genellikle at, manda, öküz gibi güçlü çekirdek hayvanlar tarafından çekilen, kızağa benzeyen bir araç olan Düvenin alt yüzeyine keskin çakmak taşları çakılı. Bu sayede hasat edilen buğday, arpa, yulaf gibi ürünlerin saplarından ayrılması sağlanarak, köylülerin zorlu tarım işlerini daha verimli bir şekilde gerçekleştirmelerine yardımcı oluyor.
Düvenin kullanımı, köylerde dayanışma kültürünü güçlendirirken, aynı zamanda geleneksel tarım yöntemlerini yaşatmaya yönelik bir çaba olarak da değerlendiriliyor.
Isparta'nın köylerinde de kullanılmış olan düven, geçmişle gelecek arasında köprü kurarak, tarımın evrildiği ve köylülerin topraklarına olan bağını sürdürdüğü bir sembol haline gelmiş. Bu geleneksel tarım aleti, köylerdeki kültürel mirası koruma çabalarının bir parçası olarak günümüzde de önemli bir rol oynuyor.
Tarımda makineleşme gerçekleşmeden önceki dönemlerde kullanılan düven günümüzde önemini yitirmiş ve yer yer dekorasyon objesi olarak kullanılmaya başlanmış, düvenin yerini biçerdöverler ve patoz adı verilen öğütücülere bırakmıştır.
Özge Çelik
