Sevgili dostlar, 14 Mart Tıp Bayramı ilk defa 1919 yılında işgale karşı gelen tıbbiyeli öğrencilerin Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane’de iki kule arasına dev bir Türk Bayrağı asmasıyla başlamıştır…
Yani vatana ve bayrağa olan bağlılıkla ortaya çıkmıştır…
Millete olan sevdanın yansımasıdır!
Yapılan ilk kutlama bir vatan savunması olarak başlamıştır…
Cumhuriyetin ilanıyla birlikte bağımsız ve hür olarak yıllarca coşkuyla, heyecanla kutlanmıştır…
Ancak son yıllar için aynı şeyi söyleyemeyiz!
Sevgili dostlar, nüfus artışına ve sağlık çalışanı sayısının artışına bağlı olarak sorunlarda beraberinde gelmeye başladı…
Onun için Tıp Bayramı son yıllarda daha çok sağlık çalışanlarının sorunlarının tartışıldığı bir gün haline dönüştü…
Verilen mücadele ile tam tezatlık içeren durumlar ortaya çıkmaya başladı…
Meseleye sadece ekonomik olarak yaklaşılması birçok sorunu da beraberinde getirdi…
Bu kapsamda sorunun çözümüne yönelik olarak atılan her adım çare olmak yerine bizatihi sorunun kronik hale gelmesine neden oldu…
İnsana her koşulda yardım edenlerin, şifa verenlerin, duaya girenlerin maruz kaldıkları sorunlar;
Aşırı iş yükü, insanüstü saatlerce yapılan mesailer, şiddet, mobbing ve ayrımcılıktır…
Bu mesele milletin tamamını ilgilendirmektedir!
Onun için adalet ve hakkaniyet çerçevesinde sorunlara çare aranmalıdır…
Sevgili dostlar, mademki böyle bir yazısı kaleme alıyoruz vazifeleri uğruna şehit olarak tarihe kazınan doktorları, hemşireleri unutmak olmaz…
Ruhları şad, mekanları cennet olsun…
Tarih boyunca bağımsızlık mücadelesinin verildiği her cephede sağlık çalışanları en önde yerini almıştır…
Savaşlarda, salgınlarda gösterdikleri fedakârca çalışma azimleri takdire şayandır…
Bu fedakârlığı ve azmi pandemi döneminde hep birlikte bir kez daha gördük…
Kaybettiğimiz değerli hocalarımıza, hayatının baharında gencecik hemşirelere hep birlikte üzüldük…
Biz virüslü diye en yakınımızın yanına bile yaklaşmazken, doktorlar ve hemşireler başta olmak üzere tüm sağlık çalışanları o yakınımızın başucunda nöbet tutu…
Canını ortaya koyarak çalışmaya devam ettiler…
Ulvi bir görev,
Hepsine birden sonsuz teşekkürler!
Sevgili dostlar, yazımı günün anlam ve önemini bir kez daha hatırlatan bir anımla kapatmak istiyorum…
Çok sevdiğim, değer verdiğim bir genel cerrah dostum var…
Gencecik, mesleğini çok seviyor…
Bir gün çarşıda karşılaştık, ayaküstü hasbihal ettik…
Konuşurken ayağının bilek kısmında şişlik olduğunu fark ettim…
Geçmiş olsun, bileğin şişmiş, herhalde halı sahada top oynarken oldu dedim…
Yok, abi ya dedi ve başladı anlatmaya;
Benim halı sahaya gidecek vaktim yok. Öyle de bir hobim yok. Bu durumdan şikayetçide değilim. Benim tek hobim ameliyat yapmak. Dün yaklaşık 5 saat süren bir ameliyata katıldım. Uzun süre ayakta kalınca biraz zorlanmaya bağlı olarak ayak bileğim şişmiş. Olsun bu benim için önemli değil. İki gün sonra normale döner. Beni en çok yoran ve zorlayan kısım yazışmalar. Resmi prosedür. Hastanın yatışını yap, taburcu et. Dosya takip etmekten bazen kendi işimize zaman ayıramıyoruz. Sadece işim ameliyat olsa hiç gocunmam, saatlerce ameliyat yaparım…
Bu konuşmasına karşın dedim ki;
Yaptığın iş çok ulvi, önünde saygıyla, hürmetle eğiliyorum. Dualarımız, iyi dilek temennilerimiz her zaman sizinle. Allah önce sizlere sağlık versin, sonra kolaylıklar nasip eylesin. İnşallah bir gün her şey istediğin gibi olur ve sadece ameliyat yaparsın. İyi ki varsın…
Tüm sağlık çalışanlarımızın 14 Mart Tıp Bayramı kutlu ve mutlu olsun…
İyi ki varsınız!
